Myanmar: De eerste week vol pagoda's en bootje varen

Min-galar-par! Oftewel Hallo, in het Birmees. En zo kan je het nog wel op vele andere manieren zeggen, want in Myanmar kennen ze heel veel verschillende talen. 
Het duurde even voordat ik mijn blog over Myanmar klaar had, omdat ik jullie graag een goed verhaal wil voorschotelen over dit bijzondere land. Er is hier zoveel gaande, het haalde zelfs het Nederlandse nieuws. Door het lezen van dit nieuws en een boek over Myanmar, door te praten met gidsen en hostelmedewerkers probeer ik helder te krijgen hoe dit land nu precies in elkaar zit. Dit is niet altijd even makkelijk, aangezien het land een behoorlijke geschiedenis heeft. Dit land is qua toerisme behoorlijk in opkomst, maar het is nog lang niet waar het moet zijn. In bepaalde gebieden is het niet veilig en treedt het militaire regime hard toe. Toch ben ik ontzettend blij dat ik een kijkje heb kunnen nemen in dit land vol vriendelijke mensen en prachtige cultuur! 

Zaterdag 19 november landden we inYangon, de hoofdstad van Myanmar. We hadden nog de hele middag en daar hebben we meteen goed gebruik van gemaakt. We zijn naar de Shwedagon Pagoda geweest. Een gouden tempel van ongeveer 100 meter hoog. Daar omheen allerlei kleinere tempels, beelden, altaars van goud, belletjes, juwelen en diamanten. We keken onze ogen uit en hebben er een aantal rondjes om heen gelopen, want er was zoveel te zien. Naast de vele touristen waren er ook veel buddhisten, die de Pagoda gebruikten waarvoor hij is gemaakt.
De volgende dag hebben we een treinrit gemaakt om de stad Yangon. Deze rit duurde zo'n 3 uur en de trein ging gemiddeld 15km per uur. Het was de perfecte manier om de stad te bekijken. Al rijdende zagen we huizen (zowel hutjes als gebouwen), veel groen, marktjes en vooral heel veel troep. Na ongeveer 1,5 uur kwamen we bij een heel druk station. Mensen stonden allemaal op een rij op het perron met zakken vol groenten, planten en weet ik veel wat. Álles werd in de trein geduwd. Toen we eenmaal weer reden gingen de mensen letterlijk aan het werk. Ze bonden bijvoorbeeld plantjes aan elkaar en knipten het steeltje af. Daar zaten we dan, tussen al de zakken vol met groen. Het was een mooi gezicht om te zien. 
We hebben nog een tempel bezocht, waar we voor de eerste keer ook binnen mochten kijken. Daar lag een reliek van Buddha, oftewel 1 haar. Hij was niet zichtbaar, maar voor de bevolking is dit zeker bijzonder. De rest van de binnenkant was bedekt met goud en er waren wat kleine beelden te zien (achter tralies).

Opvallend is dat de vrouwen in Myannmar een lichtgele pasta op hun hoofd hebben gesmeerd. Dit spul, genaamd Thanaka, is gemaakt van de bast van een boom en water. Het heeft meerdere functies. Zo werkt het verfrissend en beschermt het tegen de zon. 
Nog zo iets. Bijna alle mannen dragen  een lange rok, ook wel een longyi genoemd. Voor hun een praktisch kledingstuk waar ze makkelijk een korte broek van 'maken', bijvoorbeeld bij het voetballen. 
Bij het bezoeken van tempels zijn korte broeken niet toegestaan en worden er ook longyis verkocht aan touristen. 

Met de nachtbus zijn we van Yangon naar Inle lake gegaan. Voor het eerst in mijn leven een slaappil genomen, die deed het uitstekend! Aangekomen in de vroege morgen bij Inle lake. We hadden we nog genoeg energie voor het huren van een fiets. Ik heb slechts 1 keer fout genavigeerd! Het leukste onderdeel van de fietstocht was de oversteek over Inle lake per boot. Daarna nog een paar kilometer gefietst tot de beste stop: Red mountain Winery. Hier hebben we een paar flessen lokale wijn soldaat gemaakt. Het uitzicht was prachtig en de zonsondergang maakte het helemaal af! 
De volgende dag weer vroeg uit de veren. We hadden een tweedaagse trip geboekt die ons heel Inle Lake liet zien. Per boot gingen we naar verschillende locaties. Zo bezochten we een sieradenfabriekje, een weverij, drijvende tuin en een pottenbakkerij. Overnachten deden we in een klooster. Veel toeristen komen hier blijkbaar niet, want wat werden we aangestaard door de monniken. Communiceren met hen was helaas erg lastig. 
Dineren deden we met een grote groep weesmeisjes, die elke dag eten in het klooster. Toen we naar de eetzaal werden geleid, zaten alle kinderen al te eten en stond er voor ons een apart tafeltje met eten klaar. Terwijl wij nog zaten te eten waren de meiden allang klaar en bleven ze ons maar aankijken. Op z'n zachts gezegd ongemakkelijk! Toen ook wij klaar waren werden de tafels aan de kant geschoven en werden wij vermaakt met lokale dansjes en liedjes. Kippenvelmomentje! Maarja, toen verwachtten ze ook wat van ons.  Onze redding was de afspeellijst 'Het beste van het foute uur van Q-music', die ik op Spotify had gedownload. De Macarena viel bij de kids in de smaak en konden ze zo meedansen. Verder gingen we los op La bamba en Mambo nr. 5.  De limbodans liep uit van een dikke file tot valpartij, maar wat hadden de kinderen een lol. Van onze zangkunsten waren ze minder onder de indruk, wat ik heel goed begrijp, maar 'Het hondje van de bakker' was een knaller. Hilarisch hoe de kids het meezongen. Ze genoten overduidelijk, net als wij dat deden!
Om 9 uur was het bedtijd, voor iedereen. We sliepen in een zaal waar ze drie matjes, klamboes en dekentjes voor ons hadden neergelegd. Niks geen comfort, we sliepen gewoon zoals elke monnik dat hier doet. Dat is wat ik zo mooi vind aan hier. De toeristen moeten zich aanpassen, in plaats van dat ze zich aan de toeristen aanpassen. 
Vroeg in de morgen werd ik wakker van het slaan op een emmer. Ik denk dat dat de wekker was voor de monnikken. Wij konden nog even blijven liggen. Ontbijten deden we weer met de weesmeisjes, nu al een stuk minder ongemakkelijk. Alles wat we over hadden qua eten deelden we met hun. 
Ook deze dag was vol gepland. Een bezoek aan de markt (die al voorbij was toen we kwamen), kanoën, een kijkje bij de smederij en huisje waar ze sigaren maakten. Sorry ma, maar ik heb een sigaar geprobeerd. Het was onbeleefd om het niet aan te nemen. Ze hadden zowel zoete als gewone sigaren. Allebei ranzig, maar als ik moest kiezen ging ik voor de zoete. 
Onze laatste stop was de Winery (vervelend, alweer). Hier gingen we heen per tuktuk en onderweg wou onze gids maar al te graag de Macarena nog eens doen. Na de zonsondergang werden we naar huis gebracht en zat onze tweedaagse trip er al weer op. Ik zal deze dagen niet snel vergeten!