Myanmar deel 2: Magisch Bagan en nog veel meer

Hoi heb de blog even in tweeën geknipt, mocht je geen zin hebben in 1 lang verhaal, nu dus 2 lange verhalen. Dit is nummer 2. 

Hier meteen een lekker smakelijk feitje. 
Birmesen zullen waarschijnlijk nooit de prijs krijgen voor de mooiste lach. De meeste gebitten die we hebben gezien waren bruin/rood en afgesleten. Dit komt omdat veel mensen 'kat' gebruiken. Zo noemen ze het hier, in het Nederlands Betel. Het is een opgevouwen blad met daarin stukjes noot, een wit smeersel en kruiden waar je een ontspannen roes van krijgt. De birmesen kauwen heel wat af op dit spul en spugen het vervolgens uit op straat. In de stad kleuren dan ook vele straten rood! Op een gegeven moment wen je vanzelf aan dat gegorgel en gespuug. 

Goed. Van Inle Lake zijn we met een busje naar Mandalay gegaan. Na Yangon is Mandalay de grootste stad van Myanmar. Groot was het wel, maar bijzonder, dat niet. 
We hebben (weer eens) een scooter gehuurd en de stad + omliggende plaatsen verkend. Wat erg mooi was, was de zonsondergang bij een groote teak houten brug. Deze was 1,3 km lang en vanaf een bootje hadden we een goed uitzicht.
Met de trein ben ik van Mandalay naar Hsipaw gegaan. Deze rit duurde zo'n 12 uur, maar het was absoluut niet vervelend om naar buiten te kijken. Myanmar is erg groen! We reden ook over een hele hoge brug heen, wat het reisje nóg wat leuker maakte. 
Hsipaw ligt trouwens vlak bij een onrustig gebied. We kwamen dan ook een aantal militaire groepen tegen. Gelukkig hebben wij verder niks van de onrust mee gekregen, maar ik besefte mij maar al te goed dat de bevolking in Myanmar heel wat moet doorstaan. 
In Hsipaw hebben we een tweedaagse trekking gedaan waarbij we door prachtige natuur liepen. Onze eindbestemming de eerste dag was een dorpje in de bergen, waar we sliepen in een Homestay, oftewel bij de mensen thuis. Er werd heerlijk voor ons gekookt en zaten 's avonds gezellig bij een vuurtje met wat Happy water. Dat is de bijnaam voor rijstwijn. Best sterk spul. De volgende dag sloten we de trekking af bij een mooie waterval. 

Vanuit Hsipaw zijn we met de nachtbus naar Bagan gegaan. Na Disneyland de meest magische plek waar ik ooit ben geweest. Er staan meer dan 4000 tempels en oude ruïnes. Van groot tot klein, oud tot nieuw. Er is zoveel te zien. In elke tempel staat op z'n minst 1 beeld van buddha. Bij sommige tempels is het mogelijk om er boven op te staan. Vaak moesten we dan via een donkere gang met een trap naar boven. Bovenop had je goed uitzicht over de andere tempels. We waren dan ook met de zonsopgang en zonsondergang te vinden op een tempel. Het mooie van de zonsopgang waren de luchtballonnen die voor de zon, langs de tempels heen vaarden. Dit was het plaatje van Bagan, wat ik al heel lang in mijn hoofd had (mede door 3 op reis). Voor mij zou een bezoek aan Bagan niet compleet zijn zonder een luchtballonvaart. Dus op 3 december maakte ik van deze gedachte werkelijkheid. Met 20 andere ballonnen gingen we de lucht in tijdens de zonsopgang. Een super uitzicht over de tempels, die je vanuit de ballon zelfs nog niet allemaal kon zien. Na de landing natuurlijk een lekker ontbijtje met champagne. Ik heb vanaf het begin tot het eind vol op genoten!
Die zelfde dag werd ik verrast met een cadeautje. Ik fietste langs een Birmees meisje en stopte even later om een tempel te bekijken. Ze liep lachend naar me toe, in haar hand een ketting. Na wat gebrekkige woorden in het Engels deed ze de ketting bij me om. Ze zei dat hij voor mij was. Ik wist niet zo goed wat me overkwam en wat ik moest doen. Ik had niks mee om aan haar te geven, behalve geld. Uit 'schuldgevoel' bood ik haar wat aan, maar ze lachte en schudde nee. Ze wilde het geld niet aannemen en leek zo blij iets weg te kunnen geven. Ik besefte mij hoe mooi het is om een ander iets te 'geven' zonder dat daar iets tegenover staat en hoe weinig ik dat eigenlijk doe. Een wijze les! Later las ik dat men dit Cetana noemt, wat Birmees is voor 'goede bedoeling'. 
Cetana is hier heel gewoon. Toen we van Bagan de bus naar onze volgende bestemming Mindat pakten, werden we tijdens de overstap door een vriendelijke meneer (zonder te vragen) geleid naar het juiste busstation. Daar bleek dat de bus gecanceld was. Vervolgens regelde de man bij het busstation een taxi voor ons! Dit koste ons nog geen €6 p.p. en dat voor een rit van 3,5 uur. In het guesthouse in Mindat werd ook goed voor ons gezorgd. Zo sliepen we met een warme kruik en extra dekens. 
Mindat is een dorpje in de Chin-provincie. Het bijzondere aan dit dorp zijn de vrouwen met getatoeëerde gezichten. Het verhaal gaat dat de Koning vroeger op zoek was naar meisjes voor zijn harem. De meisjes uit de Chin-provicie waren zijn favoriet, die vond hij het mooist. Om te voorkomen dat de meisjes mee moesten met de koning, werden er tatoeages op de gezichten gezet, om ze op deze manier 'minder mooi' te maken. Vandaag de dag wonen er in het dorp nog een aantal (oude) vrouwen met deze tatoeages. Er zijn 7 verschillende patronen. Zo heeft de één allemaal stippen op haar hoofd, de ander een soort bloemetjespatroon. Bijzonder om deze vrouwen te mogen zien. Maar voor de lokale bevolking was het ook bijzonder om ons te zien. Er komen in dit plaatsje maar enkele toeristen! 

Morgen zit onze bijzondere en indrukwekkende reis door Myanmar er al weer op. We vliegen naar Thailand, waar we ook de feestdagen door gaan brengen. En ik heb zo'n voorgevoel dat we die goed gaan vieren!